Ginko Biloba

Ginkgo is een boom met een ontzettend grote kracht. Hij overleeft atoomexplosies, helpt tegen MS, hart- en vaatziekten, dementie, duizeligheid en verergering van diabetes en Alzheimer. De boom kan duizenden jaren oud worden. 

Het ontstaan van ginkgo als medicijn

Het verhaal gaat dat een Chinese keizer een ingeving kreeg om een aftreksel van de Ginkgo Biloba te maken om dat aan de ouderen van het keizerlijke hof te laten drinken opdat ze verlost werden van hun seniliteit. In 2800 voor Christus werd voor het eerst het medicinale gebruik van ginkgoblad beschreven. Daarvoor werd de ginkgonoot reeds aangewend voor een betere spijsvertering. De noot was een medicijn voor het hart, de longen, een regelmatige urinelozing, een beter libido en meer weerstand tegen bacteriën en schimmels. De bladeren werden gebruikt als gezichtsstoombad waarmee astma, verkoudheid en hoest konden worden genezen. 

Rond 1800 was de ginkgoboom een vertrouwd beeld in Europa en de V.S. De Duitse schrijver en wetenschapper Goethe hield veel van de ginkgoboom en liet deze in zijn eigen tuin planten. Hij schreef er een gedicht over. In Duitsland wordt de ginkgoboom de Goetheboom genoemd. Goethe gebruikt het ginkgoblad tegen angina pectoris. Pas omstreeks 1950 begon de wetenschap de werking van ginkgo te onderzoeken. Wilmar Schwabe onderzocht systematisch de inhoudsstoffen en vond wetenschappelijk bewijs voor een betere doorbloeding van de haarvaatjes, ook die in de hersenen. Een andere wetenschapper, Weiss, zag dat mensen die ginkgo gebruikten meer emotionele balans, een beter geheugen en toegenomen geestelijk welzijn vertoonden. 

Er zitten tientallen flavonoíden in ginkgo, waaronder kaemferol, quercetine, isorhamnetine, bilobetine, ginkgetine en rutine. Daarnaast bevat het de terpeenlactinen ginkgoliden en bilabolide. Andere fytonutriënten die in het blad schuilen zijn: fytosterolen, tanninen, alifatische alcoholen, organische zuren, de carotenoïden luteíne en zeaxanthine, ketonen, vluchtige componenten, cyclitolen, mono- en polysacchariden, vetzuren, acacetine, tricitine, calciumoxolaat en mannan.

Ginkgo bevordert de bloeddoorstroming in het hele lichaam, ook in de kleinste haarvaten van de hersenen. De flavonoïde rutine zorgt samen met andere componenten voor sterkere haarvaten. De ginkgoliden A en B zorgen er met name voor dat de hersenen meer zuurstof krijgen aangevoerd. Ginkgoliden hebben een antioxidantwerking waardoor ze oxydatie van cholesterol op de bloedvatwanden voorkomen. Ginkgolide B zorgt samen met kaemferol en catechine voor bloedverdunning; de onderlinge aggregatie van de bloedplaatjes en aanhechting aan de wanden van bloedvaten worden geremd. Bovendien verwijden ginkgoliden de bloedvaten en verminderen ze bloedvatspasmen. Doordat ginkgo catecholaminen triggeren, wordt de samentrekking van slagaders verbeterd. Deze geneeskrachten worden door fytotherapeuten gebruikt om de volgende indicaties mee te behandelen:

• Aderverkalking in de hersenen,
• Verhoogd risico op trombose in de hersenen na een herseninfarct, beroerte of hersenbloeding,
• Herstel na CVA, hersentrombose of -bloeding,
• Duizeligheid, oorsuizingen, evenwichtsstoornissen, hoofdpijn
• Ziekte van Ménière(als oorzaak te wijten is aan verminderde hersendoorbloeding)
• Diabetische retinopathie en diabetische aantasting van bloedvaten,
• Verminderde hersendoorbloeding door rookgedrag en zittend leven,
• Etalagebeen,
• Ziekte van Buëger of aantasting bloedvaten door rookgedrag,
• Couperose,
• Koude handen en voeten, wintervoeten en -handen, ziekte van Raynaud,
• Acrocyanose of het blauw kleuren van lichaamsdelen door verminderde doorbloeding,
• Post flebitis syndroom of bloedvatontsteking met huidverkleuring of spataderen,
• ´Slapende ledematen.

Disclaimer

Informatie op deze website kan niet worden beschouwd als vervanging van een consult of een behandeling bij een arts!

Alle informatie is met grote zorgvuldigheid samengesteld. Er wordt naar gestreefd de informatie up-to-date te houden. Natuurpraktijk Burch.Heer is echter niet aansprakelijk voor enige directe of indirecte schade die zou kunnen ontstaan door het gebruik van de hierin aangeboden informatie of het zonder doktersadvies wijzigen, stoppen of aanpassen van een behandeling.